ปีนี้ถ้าจะมีหนังอินดี้สักเรื่องที่ควรค่าแก่การไปสัมผัสบนจอใหญ่แบบไม่ควรพลาด คงต้องยกให้ Sorry, Baby ผลงานที่ทั้งเขียนบท กำกับ และนำแสดงโดย Eva Victor นักแสดงและครีเอเตอร์สายคอมเมดี้ที่หลายคนคุ้นหน้า แต่ครั้งนี้เธอพาเราก้าวเข้าสู่พื้นที่ใหม่ อบอุ่นปนเจ็บปวด จนผู้ชมแทบไม่อาจละสายตา ฉายแล้ววันนี้ในโรงภาพยนตร์
Sorry, Baby ไม่ใช่หนังตลกที่เอาแต่ขายมุก หรือหนังดราม่าที่มีแต่ความเศร้าหนักหน่วง แต่มันคือการผสมผสานของสองขั้วที่ดูเหมือนจะสวนทางกัน หนังพาเราไหลไปตามชีวิตของตัวละครที่เต็มไปด้วยรอยแผล แต่แทนที่จะจมอยู่กับบรรยากาศหม่นหมอง กลับมีอารมณ์ขันเล็กๆ ที่คอยผ่อนคลาย ช่วยให้เรื่องราวที่ดูเหมือนจะหนัก กลับมีความเบาและกลมกล่อมขึ้นมา ความรู้สึกที่หนังส่งออกมา คือการยืนยันว่าชีวิตยังมีพื้นที่ให้ยิ้มได้ แม้ในวันที่ความจริงอาจจะขมก็ตาม
สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้พิเศษคือวิธีเล่าเรื่องที่มีทั้งความสดใหม่และจริงใจ Eva Victor ใช้ประสบการณ์และมุมมองของเธอมาใส่ในตัวละครอย่างแนบเนียน ตัวละครไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่เต็มไปด้วยความเป็นมนุษย์ ความตลก ความเปราะบาง และความขัดแย้งในใจที่เราอาจเคยรู้สึกด้วยตัวเองมาก่อน นี่คือหนึ่งในเหตุผลที่ผู้ชมหลายคนออกจากโรงแล้วบอกว่าหนัง “เข้าถึงง่ายและตรงใจ” ราวกับกำลังได้เห็นเงาสะท้อนของตัวเองอยู่ในนั้น
ตั้งแต่รอบฉายในเทศกาลระดับนานาชาติ Sorry, Baby ก็กวาดคำชมถล่มทลาย ทั้งจากนักวิจารณ์และผู้ชมทั่วไป เว็บไซต์รีวิวชื่อดังอย่าง Rotten Tomatoes ให้คะแนนสูงถึงเกือบเต็มร้อย ขณะที่หลายสื่อก็ยกให้เป็นหนึ่งในหนังที่โลกยุคนี้ต้องการ เพราะมันพูดถึงการเติบโตและการเยียวยาโดยไม่พยายามสั่งสอนหรือทำให้ผู้ชมรู้สึกถูกบังคับ แต่เล่าอย่างอ่อนโยนและมีอารมณ์ขันเป็นเครื่องปรุงหลัก
ตอนนี้ Sorry, Baby กำลังเข้าฉายในโรงภาพยนตร์บ้านเรา โดยจัดจำหน่ายโดยค่าย A24 ที่ขึ้นชื่อเรื่องการเลือกหนังคุณภาพมาฉาย ไม่ว่าจะเป็นโรงหนังเครือใหญ่ในกรุงเทพฯ หรือโรงอาร์ตเฮาส์ที่เน้นกลุ่มคนดูรักหนังจริงจัง ก็สามารถหาที่นั่งชมกันได้ไม่ยาก และหลังจากจบการฉายในโรง ยังมีแผนปล่อยให้ชมในระบบดิจิทัลผ่านแพลตฟอร์มสตรีมมิงในช่วงปลายปีนี้อีกด้วย
หากคุณกำลังมองหาหนังที่ไม่ใช่แค่สร้างเสียงหัวเราะ แต่ยังทิ้งความรู้สึกอุ่นๆ และชวนให้คิดถึงชีวิตในมุมที่แตกต่าง Sorry, Baby คือคำตอบที่ใช่ มันไม่ใช่หนังที่ดูเพื่อคลายเครียดอย่างเดียว และไม่ใช่หนังที่ต้องเตรียมใจกอดหมอนร้องไห้ แต่เป็นหนังที่ทำให้คุณรู้ว่าชีวิตมันมีทั้งรอยยิ้มและน้ำตา และบางทีเราก็ต้องการทั้งสองอย่างนั้นเพื่อจะก้าวต่อไป